bu akşamı bira ve müzik eşliğinde geçirdim. haftalardır beklediğim gün gelmişti: sunderland'li punkrock klasiği leatherface nihayet nürnberg'deydi...
konser birkaç yıl aradan sonra leatherface'i dinlemiş olmam açısından tabii çok güzeldi. ama kendilerine musikverein adını veren dingillerin konser organizasyonu asabımı bozmadı değil: kötü ve yetersiz bir ses sistemi, sigara yasağı, bira şişesi için ödenen 2 euro depozito vs...
leatherface'ten önce sahne alan finlandiyalı punk-wave grubu I walk the line da hoştu, hafiften the clash havası vardı sanki. onlar da yakında çıkacak olan yeni albümleri "language of the lost"u tanıttılar. ama ne kadar uğraştılarsa da leatherface'i beklemekle meşgul olan kitleyi coşturmayı başaramadılar...
leatherface 1988 yılında kurulmasından bu yana 9 albüm çıkarmasına rağmen ingiltere dışında gerçek anlamda "ünlü" olmayı başaramamış bir grup. vokalist frankie stubbs'ın "günde iki paket gitanes içiyorum" sesi metaforlarla ve kara mizahla dolup taşan şarkı sözleriyle mükemmel birleşiyor...
kimi gruplar vardır bir şarkıyla ünlü olurlar ve ikinci albüm denemelerinde çuvallayarak yokolurlar; leatherface'se tam tersine bunca güzel şarkının arasından bir hit çıkaramamış olması sonucunda, haksız bir biçimde efsane olma şansını ıskalamış bence...
klasik şarkılarının yanında leatherface de yeni albümü "the stormy petrel"i tanıttı. yeni şarkılar da hoşuma gitti, ama sanırım leatherface'in efsane olma yaşı ne yazık ki geçti artık...
gönül isterdi ki I walk the line'dan da bir şarkıyı blog'a koyayım, ama youtube'da bulamadım hiçbir şey. leatherface'ten iki şarkıyla yetineceksiniz artık, ne yapalım: "not superstitious" ve "do the right thing"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder