bugün ölen bir adam gördüm. yoksulluktan ölüyordu. ben vardığımda, tükürdüğü kan kaldırımı kırmızıya boyamıştı çoktan. içmişti, hem de yalnızca öldüğü o boktan haziran gününde değil, her gün, uyanık olduğu her an içmişti. kim bilir, belki sevdikleri vardı bir hayrının dokunmadığı, kırk söze, bin yemine rağmen içmeye devam etmişti, belki de kimi kimsesi yoktu. tek bildiğim, ölürken yalnızdı. diğer alkolikler, ambülans çağırmakta yavaş kaldılar. alışmışlardı herhal yalnızlıktan ölen insanları görmeye ya da kafaları iyiydi yalnızca. kan tüküren adamı geniş kaldırımın ortasına yatırdılar, köpeklerin içine sıçtığı çalılığın hemen yanında yatıyordu, çevresini her gün içtiği meyhanenin masalarıyla çevirip üstüne bir battaniye örttüler. ben sadece baktım.
bugün ölen adama baktım. sadece baktım, hiçbir şey yapmadım. yapacak hiçbir şey yoktu...
3 yorum:
insan bunu hayatı boyunca unutamaz di mi. off. kötü olmuş buna şahit olman. başka da üzülecek kimsesi olmamıştır zaten :(
Ne kadar basit değil mi ölmek? Öylece gidivermiş. En acısı da öleceğini bildiğin halde elden bişey gel(e)memesi.
yapacak bir şey yoktu!!niye-ölüm-diyemiyoruz O sebepten...
ancak, nedenler ile nasıl -ölüm- hiç olur ömürler
yoksulluk kader midir kedermidir
yok!sunluk kimin icadı :(
ölüm mü zulüm, zulüm mü ölüm
baktıkça..gördükçe..duydukça...gerçekten! ölümü arıyor insan :(
Yorum Gönder