herhalde dünya kupası bünyemi doyurmak yerine bağımlılığımın dozunu arttırmış olacak, dün gece bu kadar futbolun üstüne bir de utanmadan green street hooligans'i izledim. şimdiye kadar izlediğim en güzel holigan filmiydi.
yüzüklerin efendisi'ndeki frodo rolüyle ezberimize kazınmış elijah wood'un başrolünü oynadığı film, harvard'daki gazetecilik öğretimini bitirmesine aylar kala haksız yere okuldan atılan matt buckner'ın abd'yi terkederek ablasının yanına londra'ya gitmesiyle başlıyor. şans eseri ablasının kocasının kardeşi aracılığıyla west ham taraftar grubu GSE'yle ("green street elite") tanışan matt sadakati ve kendini savunmayı (kastettiğim yalnızca kavga etmek değil) öğreniyor.
filmi uzun uzun anlatmayacağım, fazla ayrıntıya girerek izleme keyfinizi azaltmaktan korkuyorum. eğer futbolla, taraftarlıkla, holiganlıkla - teorik ya da pratik - bir şekilde ilişkiniz varsa mutlaka izleyin derim. kesinlikle football factory'den daha güzel ve daha gerçekçi. holiganları, uyuşturucu, mafyatik ilişkiler vb. klişelerden uzak, herkes kadar insan - evi, ailesi, mesleği olan insanlar olarak anlatmasının yanında, şiddetin çekiciliğiyle fight clubvari bir ilişki kuruyor.
filmi izlerken şarkıyı sık sık duyacaksınız zaten, ama ben yine de ingiliz punk grubu cockney rejects'in I'm forever blowing bubbles cover'ıyla bitireyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder