ilk bölümünde aşırı kaba geldiği için izlemekte zorlansam da erdal beşikçioğlu‘nun oyunculuğu keyif vermişti. henüz 4. bölümü yayınlandı ama daha şimdiden kendini araştırtıyor.
bu diziyi bu kadar sempatik kılan ne diye soruyorum 4 bölümdür. henüz sorular tamamıyla cevaplanmadı. ama en öne çıkan dizinin gerçekçiliği ve kurgu havasını hissettirmemesi. behzat ç. ve iş arkadaşları o kadar gerçek ki… polisle pasaport ve ehliyet bir iki de şikayet dışında işi olmamış sıradan insan için bile kavraması zor olmayan bir gerçekçilik. ankaralı ağzını ve tavrını da başarıyla aktarıyor.
behzat ç.yi özel kılan -kitabı okumadım ama- muhtemelen yazarın basit ve yalın gerçeği kendi yargılarından bağımsız, bir doğa gözlemcisi nesnelliğiyle aktarabilmiş olması. bunun yanı sıra insan ilişkilerindeki incelikler de yine aynı dozda bir gerçekçilikle yansıtılıyor. bu iki unsurun bunca güçlü olduğu türk yapımı pek de aklıma gelmiyor...
emrah serbes isimli 1981 doğumlu yazar tarafından yaratılmış bu karakter emrah serbes’i “acilen okunacaklar” listesinin ilk sırasına alıyor.
“yeni nesilden hayır gelmez” diye düşünen ve konuşanlara inat, onca bastırılmışlığa, faşizan eğitimle tektipleştirilmişliğe rağmen son dönemde müzik, edebiyat vb. çok sayıda alanda çıkan bence çok başarılı çalışmalar insanın içine bir umut tohumu serpiyor.
gand
2 yorum:
emrah serbes'in erken kaybedenler'i de şahanedir.
emrah serbes'i hic okumadim, ne yalan söyleyeyim, adini bile duymadim daha önce... behzat c'yi de duymadim... ama dünün genclerinin bugünün genclerini kötülediklerine bin kere tanik oldum, anladigim kadariyla da her nesilin kendisinden sonra gelenler hakkinda söyledigi sözler bunlar... eskiden herseyin daha güzel oldugu, zamanla kirlendigi, bozuldugu düsüncesinin bir de adi var aslinda: muhafazakarlik... ve kültürel muhafazakarlik siyasi muhafazakarligin sinirlarinin cok ötesinde de son derece etkin...
Yorum Gönder