19 Mart 2011 Cumartesi

GÜZELLİĞİN RESMİ


nazım hikmet neden "mutluluğun resmini yapabilir misin?" diye sormuş abidin dino'ya? sorun, mutluluğun elle tutulamamasından çok resmi çizilemeyecek ve sözcüklere dökülemeyecek olmasında yatmıyor mu? kuşkusuz mutluluğun bir yanı hep memnuniyet olacak, insanın mutlu olabilmesi daima en basit bedensel gereksinimlerinden oluşan maddi bir gerçekliği de kapsamak zorunda, ama hiçbir zaman o - kısmen de olsa - nesnel olarak tanımlanabilir gerçekliğin içine sığmıyor. mutluluk sırtını o maddi gerçekliğe yaslasa da, maddiyattan ötesini içinde taşıyor. yoksa bu hayatta karşıma çıkan en büyük, en gerçek mutluluklar başkalarının kalbinde korku, huzursuzluk ve hatta tiksinti olarak tecelli eder miydi hiç?

peki ya güzellik? kim "güzel"in nesnel bir tanımını yapabilir? çizebilir mi abidin dino güzelliğin resmini? van gogh çizebildi mi? ya da picasso? marquez'in öyküleri en fazla güzellik mahallesinde bir gezintiye çıkarmadı mı bizi? kim andan ve yerden bağımsız bir güzellik kurgulayabilir?

"iyi" ve "güzel"... kesinlikle aynı değil. kardeş olabilirler belki ve hatta kimi zaman düşman kardeşler. aksi, dali'nin çizgilerinin çirkin yapmaz mıydı? ve benim hayallerim hem iyi, hem de güzel olmak zorunda. bu gece nürnberg'le siber-gerçeklik arasında bir yerlerde küçük bir hayal kurdum - iyi ve güzeldi... mutlu oldum, gözlerimin içi güldü...

güzellik hep bakanın gözlerindeydi. ve bu gece benim gözlerim bir başka güzel...

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...